صدهاسفر بايد تا پخته شود خامي صوفي نشود صافي تا در نكشد جامي

 بنام مظهر نيكي و عشق

سلام و درودي دوباره به تمامي دوستان نازنين گوهري كه در ايام سفر بنده را يار بودند و يادشان در تمام اين مدت در لحظات من همراه و  ماندگار ، و وجود بنده از محبتهاي هميشگي شان شرمنده و شرمسار ، سالي گذشت و برگي از دفتر زندگي و روزگارمان ورق خورد، و حالي به حالي دگر محول گرديد !! گويا همين ديروز بود كه پس از مدتها توشه راه انباشته و با جاده هايي دور و نزديك كه سالهاست مرا مي خوانند و از ما دور افتاده اند همسفر گرديدم  تا جانب عشق هميشگي ام يعني دريا راهي شوم، در طول راه و مسيري كه از تهران به شمال و غرب و از آنجا به جنوب و خوزستان و فارس و بندرعباس در هرمزگان و از آنجا هم به شيراز و در شمال و شرق به خراسان و خزر ادامه داشت همواره ياد اين كلام شاعر نغز گوي و شيرين سخن سعدي شيرازي مي افتادم كه ( صدها سفر بايد تا پخته شود خامي )و يا اين جمله دادار و پروردگار عالم كه ( در زمين بگرديد و بنگريد كه بر سر آنانكه پيش از شما بودند چه آمده و سرنوشتشان چگونه بود و سرانجامشان چه شد)

هرچند به تاسي و تبعيت از يك عادت رايج در ميان ما ايرانيان گاها براي مفيدترين كارهايمان  نيز جدول زماني تعيين ميكنيم ، و بدون آنكه بخواهم مشكلات و سختي هايي كه اين روزها هر سفر و جابجائي  با خود به همراه دارد كتمان كنم ، اين آداب نيك را ويژه زماني خاص ميدانيم و تا دست تقدير و جبر روزگار نباشد جان و دلمان را بر آن راغب نديده و به آن تن نمي دهيم  ، گرچه روي سخنم بيشتر با خويشتن خويش است كه مدتها بود از هم دور افتاده بوديم و گر نه شما همگي بزرگيد و بزرگوار و  به پاس محبت بسياري از دوستان، پس از بازگشت وظيفه خود ديدم كه رسم ادب و دوستي به جا آورده و يكراست به دستبوسي دوستاني نائل شوم كه طي اين مدت همواره يادشان رفيق راهمان بود و  محبت هايشان آرامش دهنده و به در كننده خستگي هايمان ، هرچند در ايام عيد ، خود دوستان نيز يا مشغول پذيرايي از ميهمانان بودند و گاه نيز ميهمان

گر چه سفر رفتن فقط لذت بردن و گذراندن چند روز تعطیلی نیست ، در سفر باید درس فرا گرفت و گاهی درس پس داد ، گرانبهاترین سرمایه زندگی هر شخص تجربه است و سفر این گنجینه رو تکمیل می کنه پس باید بسیار سفر کرد تا پخته شود خامی جای همه دوستان خالی این 20 روز زندگی بدون دغدغه تو دل طبیعت ، جنگل و كوه والبته هميشه سپري كردن شبها در كنار درياچه هاي اوان ، زريوار و درياي خزر و خليج هميشه فارس در جنوب و شمال كشور عزيزمون و بازديد از اماكن تاريخي زيارتي خیلی تو روحیم تاثیر گذاشت . تجربه و آموزه‏هاى عملى ثابت كرده‏اند كه سفر، نقش مثبتى در تندرستى و بهداشت روانى انسان دارد. شاید این اثر جسمى و روانى از آن روى باشد كه با تغییر آب و هوا و پاى نهادن به دنیاهاى جدید، روح آدمى به وجد و سرور مى ‏آید و همین فرحناكى، در سلامت جسم نیز اثر مى‏گذارد. پاى از خانه و وطن، بیرون گذاردن، آثار و فواید بى ‏شمارى داشته و دارد كه اگر انگیزه‏هاى معنوى و ارزشمند، مبدأ آن باشد، همه آن فواید صد چندان خواهد شد. این رخداد كه هر از گاهى در زندگى انسان‏ها روى مى ‏دهد، آن چنان مؤثر و ارزشمند است كه شخصيت افراد را به طور كلي تغيير مي دهد.

از فواید غیر قابل انكار سفر، رشد و بالندگى عقل انسان است. این بدان خاطر است كه مسافران در طى سفر با شگفتى‏هاى طبیعت، اندیشه‏هاى گوناگون و برجستگى ‏ها و كاستى‏هاى قشرها و فرهنگهاي مختلف مردمي ختلف آشنا مى‏شوند. این آشنایى، بیش از مطالعه و از نظر گذراندن اوراق كتابهاى قطور، انسان را در رشد و بلوغ فكرى كمك مى ‏رساند.
 
سفر، انسان را با سرنوشت و آثار بر جاى مانده از پیشینیان آشنا مى‏كند و این آشنایى خود بزرگترین آموزگار بشرى است. در واقع، سفر نوعى مطالعه و تأمل در حالات و رفتار كسانى است كه تاریخ سرنوشت و فرجام آنان را براى ما باز گفته است.

سفر به انسان مى ‏آموزد كه چگونه با مشكلات رو در رو شود و چگونه ازعهده آنها برآید. زیرا هر مسافرى در طى مسیر با مرارت‏هایى، رو به روست و از رفع و رجوع آنها ناگزیر است. این درگیرى موقت با مشكلات، تمرین مناسبى براى حضور فعالانه در همه عرصه‏هاى زندگى است. اين نكته را نيز نبايد از نظر دور داشت كه دوستى انسان‏ها با یكدیگر، جز در هنگامه ‏هاى سختى و عسرت، محك نمى ‏خورد.

سفر این فرصت را در اختیار مى‏ گذارد كه مردم یكدیگر را بیازمایند و از پایدارى و میزان وفادارى دوستان خود آگاه شوند. بگذريم هنوز از راه نرسيده عين سفر نرفته و نديده ها شروع كرديم به گفتن آنچه بر ما گذشت ...

فعلا اين پبش درآمدي بود بر آنچه كه بعدا قصد عنوان آنرا دارم يعني سفرنامه اي با عنوان (دور ايران در بيست روز) اما جا دارد قبل از خداحافظي در اين بخش از دوستان هميشگي و بزرگوارم كه در مدت غيبتم نيز با محبتهاي هميشگي شان مرا شرمنده خود نمودند ، تقدير و تشكر داشته باشم : بانوان گرانقدر بهانه مهربان ، پريساي پر تلاش و صبور  دوستان خردمند و بزرگوارم آقايان هومن سهيلي ، آزاد عزيز ، عليرضاي انصاري ، ايمان و عباس نازنين و هر كدام از دوستاني كه شايد از قلم افتاده باشند...اميدوارم بعد از ريكاوري و استراحتي كوتاه بتوانم باز هم افتخار حضور در كنار شما عزيزان را داشته باشم و از خاطرات تلخ و شيرين اين ايام با شما بگويم...

 

پاينده و بهاري دلها و ايامتان