توي اين شباي دلگير تو بيا پناه من باش

توی این شبای دلگیر تو بیا پناه من باش توی تنهایی شکستم بیا تکیه گاه من باش دلم از قربت این جام بی تو بد جوری گرفته بیا می دونم که یادم هنوز از یادت نرفته نزار اون نگاه آخر آخرین وداع ما شه دل بده به خواهش من دستامون نزار جدا شـــــــــه دوباره منو صدا کن ، ببرم تا ته رویا بی تو امروز رو نمی خوام برسون منو به فردا دوباره منو صدا کن دلمو بازم بلرزون هرچی فانوسِ بسوزون شبا از صدات بترسون نزار این بلور اشکات طعمه خاک سیا شه من می خوام عکس منو و تو توی قاب کهنه باشه پا بزار رو چشم خیسم شیشه این شب و بشکن نزار عمر این جدایــــی برسه به مُردن من

گاهی گمان نمی کنی ولی می شـــود گاهی نمی شود که نمــی شــــــــــــود گاهی هزار دوره دعا بی اجابت اســـت گاهی نگفته قرعه به نام تو می شـــود گاهی گدایٍ گدایی و بخت یار نیســـت گاهی تمام شهر گدای تو می شـــــــود

بی خدایی سبب روز سیاه من و توست تیرگی های دل از شام گناه من و توست جز خدا کیست که در سایه لطفش بخزیم رحمت اوست که هر لحظه پناه من و توست حسن معشوق در آفاق جهان جلوه گر است زنگ در آیینه قلب سیاه من و توست هر که دلداده حق شد دل عالم ببرد تاری از طره او مهر گیاه من و توست هان مشو صید امل اسب سفر را زین کن روز و شب پیک اجل چشم به راه من و توست شرممان از گنه خویش که در روز جزا دست و پا و دل لرزنده گواه من و توست نکته ای گویمت ای دوست بیندیش دمی دشمن ما هوس گاه به گاه من و توست زیر این سقف منقش خط ناموزون نیست کجی دایره از طرز نگاه من و توست گر که در کاخ ستم آتش بیداد گرفت عجبی نیست که خود شعله آه من و توست

ای لبت ایه رحمت،دهنت نقطه ی ایمان هان نه خال است و زنخدان و سر و زلف پریشان که دل اهل نظر برد،چه سریست خدایی تا فکندم به سر کوی وفا،رخت اقامت عمر بی دوست ندامت شد و با دوست غرامت سر و جان و زر و جاهم،همه گو رو بسلامت عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت همه سهل است ،تحمل نکنم بار جدایی

خدايا... کودکان گل فروش را ميبيني؟! مردان خانه به دوش... دخترکان تن فروش... مادران سياه پوش... واعظان دين فروش... پسران کليه فروش... زبانهاي عشق فروش... انسانهاي آدم فروش... همه را ميبيني؟ ميخواهم يک تکه از آسمان را بخرم, ديگر زمينت بوي زندگي نميدهد

شنيدستم که مجنون جگر خون چو زد زين دار فاني خيمه بيرون دم آخر کشيد از سينه فرياد زمين بوسيد و ليلي گفت و جان داد هواداران زمژگان خون فشاندند کفن کردند و در خاکش نهادند شب قبر از براي پرسش دين ملائک آمدند او را به بالين بکف هر يک عمود آتشيني که ربت کيست دينت چه ديني است دلي جوياي ليلي از چپ و راست چو بانگ قم به اذن الله برخاست: چو پرسيدند مَن رَبُک ز آغاز بجز ليلي نيامد از وي آواز بگفتا کيست ربت گفت ليلي که جانم در ره جانش طفيلي بگفتندش به دينت بود ميلي بگفتا آري آري عشق ليلي بگفتندش بگو از قبله خويش بگفت ابروي آن يار وفا کيش بگفتند از کتاب خود بگو باز بگفتا نامه آن يار طناز بگفتندش رسولت کيست ناچار بگفت آن کس که پيغام آرد از يار بگفتند از امام خويش مي گوي بگفت آن کس که روي آرد بدان کوي بگفتند از طريق اعتقادات بگو از عدل و توحيد و معادات بگفتا هست در توحيد اين راز که ليلي را به خوبي نيست انباز بود عدل آنکه دارم جرم بسيار از آن هستم به هجرانش گرفتار بخنده آمدند آن دو فرشته عمود آتشين در کف گرفته ندا آمد که دست از وي بداريد به ليلي در بهشتش وا گذاريد که او را نشئه اي از جانب ماست که من خود ليلي و او عاشق ماست شنيدم گفت مجنون دل افکار ملائک را سپس فرمود آن يار تو پنداري که من ليلي پرستم من آن ليلاي ليلي مي پرستم کسي را کو به جان عشق آتش افروخت وفاداري ز مجنون بايد آموخت فردين عاشق دريا به یـاد داشته بــاش... من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى... من را خودم از خودم ساخته‌ام... منى که من از خود ساخته‌ام مال من است... منى که تو از من می‌سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند... لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند نه آرزوهایشان... و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى... و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه... ولى نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى... می‌توانى دوستم داشته باشى همین گونه که هستم و من هم.... می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم... چرا که ما هر دو انسانیـــم... این جهان مملو از انسان‌هاست پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد... تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی ‌صادر کنی و من هم... قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگـار است... دوستانم مرا همین گونه پیدا می‌کنند و می‌ستایند... حسودان از من متنفرند ولى باز می‌ستایند... دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم... چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی رقیبى... مــن قابل ستایشم و تــو هم..... یــــادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد به خاطر بیاورى که آنهایى که هر روز می‌بینى و مراوده می‌کنى همه انسان هستند و داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت، اما همگى جایزالخطا... نامت را انسانى باهوش بگذار اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌هاى متفاوتشان شناختى... و یادت باشد که این‌ها رموز بهتر زیستن هستند....