ملاک های ارزشیابی یک وبلاگ
الف - 3 مورد از ملاكهاي ارزشيابي يك وبلاگ را نام ببريد. .
ب- مهمترين ملاك ارزشيابي براي مديران وبسايت ها (كه وبلاگ ها) زير مجموعه آنها هستند چيست؟
پ- كدام يك از موارد ياد شده بالا بيشتر از ساير موارد موجب پائين آمدن ارزش و جايگاه يك وبلاگ ميشود؟
آقاي پوريا ماهان
سوال کردید ملاک های ارزشیابی یک وبلاگ؟ ازنظرمن اول ازهمه محتوای مطلب هست. دوم نوشته خوداون مدیرباشه. سوم اگه مطلب روازکسی پست می کنه با رعایت حقوق نویسنده وذکرنام ومنبع باشه. واینکه خودم شخصا فقط ب وبلاگهایی می رم ک ارزشمند باشند منظورم ازارزش اینه ک ازمطالب خودم برتر وبهترباشند تا بتونم ازشون بیاموزم یا لا اقل درشکل بدش بخوام بگم هم سطح خودم باشندتا بتونم باهاشون رقابت کنم ورشد کنم. متاسفانه ومتاسفانه ومتاسفانه تعداد این وبلاگها ک عرض کردم درسایت گوهرب انگشتان یک دست هم نمی رسه.وبدون تعارف بگم همین امرموجب دلسردی ام شده فقط وفقط جنبه مادی واقتصادی ملاک ارزشی هست برای مدیران وبسایتها ک وبلاگ ها زیرمجموعه اونها هستند ولاغیر....
اگه غیراین بودهزاران مورد برای خلاقیت وجذب مخاطب حرفه ایی تروهمچنین انگیزه بخشی ب وبلاگ نویسهایی ک ارزشی ترهستند وجودداره... ک می شه ب راحتی ایده ها روازمدیران وبلاگها کسب کرد البته اگه مدیران این سایتها یک مقدار مردمی تربشن.یعنی ب وبلاک نویسها نزدیک تربشن. نظربذارن توی وبلاگهایی ک براشون جذابه. ذایقه اشون ومعرفی کنند ب مخاطب. این مرز مدیریتی ودیسپلین خشک رو بشکن.یکجورنواوری توی کارمدیریتی ازخودش نشون بده و و و و و و صدها مورد دیگه ک می تونه با رعایت واجراش فقط توسط مدیراین قبیل مجموعه ها ب شورونشاط سایت وورود مخاطبین وبلاگرهای تازه نفس وهمچنین بخشیدن جانی دوباره ب وبلاگهای پرمحتوا وووووو کمک کنه. درمورد سوال اخرتون هم ب نظر شاگردی من هردو مورد ب این امریعنی پایین اومدن سطح وجایگاه یک وبلاگ می تونه کمک کنه...
نبودمدیریت و اعمال واجرای اون ب معنای واقعی وعلمی ودراولیت قراردادن يعني منافع مادی واقتصادی بدون چشم اندازی برای اینده سایت... ودوم نبود انگیزه ومشوقهای کافی برای وبلاگ نویسها ومهمترازاین دوعامل عدم وجودرده بندی درمورد محتوای ارزشی یک وبلاگ درمقایسه با بقیه وبلاگها یا همون گم شدن وازبین رفتن اجناس تازه وخلاقانه توی کهنگی وازدیاد تاناکوراها واین امر منجرمی شه ک کم کم یا خودبخود ازرده خارج بشن اون وبلاگهای ارزشی و یا ب تعصی ازمحیط تاناکورایی ب صورت تاناکورا دربیان.یعنی بوی تاناکورا بگیرن واین موضوع نشان دهنده خیلی چیزا هست.....به امید روزی ک خلاقیت ونواوری رو ملاک اولیه قراربدیم دردستورکارمون ب عنوان کسی ک وبلاگ نویسه.ب امید روزی ک ارزش ورنج قلم ونویسنده قلم رو درک کنیم همه ما وبهش بها بدیم وحرمت بذاریم ویادمون بمونه ب قول بانو سکوت ارزشمند پای این قلم ها خون هم ریخته شده درهمه اعصار وهمه برحه های زمانی تاریخ این سرزمین... .همچنان سرحرفم هستم ک ب هیچ عنوان کپی کاری رو نمی پسندم وشایسته نمی دونم مگراینکه با ذکرمنبع وذکرنام نویسنده اون اثرصورت بگیره (بنده خودم هم بارها ازاشعارعزیزشاملو ودیگرشاعران استفاده کردم.ازمتن هایی استفاده کردم درمورد شاملو /فروغ /استاد ساعدی وووو اما با ذکرمنبع همیشه اونها رو پست کردم) واین اصلا اشکالی نداره اگه رعایت بشه. ب چنددلیل روی این حرفم پافشاری می کنم. یکی رعایت احترام ب حقوق نویسنده. دوم چون خودم یکسری خط خطی های ناشیانه دبستانی می نویسم می دونم چقدرسخت وطاقت فرساست نوشتن وب تحریردراوردن اندیشه وب چه جان کندنی یک نویسنده با توجه به درنظرگرفتن همه مشکلاتی ک هست بخصوص درشرایط فعلی اعم ازسانسور وووو روبروهست اثری رو خلق می کنه وایا واقعا روا هست ما بخودمون این اجازه روبدیم ب اون اثر دست درازی کنیم؟. پس واقعا کارناشایستی هست ومن این رویک سرقت ودزدی فاحش می دونم.ودرعجبم چرا درایران ما ک داعیه دین داری وامانت داری وحفظ حقوق دیگری روهم داریم این اتفاق اینقدرب وفورمی افته وبازعجب ترک این روعملی درست هم می انگاریم. واقعا چطوری می شه یکی اثردیگری روبرداره توش دست کاری کنه واسمشو بذاره نو اوری وبعد اسم خودش رو هم بذاره. مگه می شه برای لقمه جویده شده کسی مزه ایی تعین کرد؟ گاهی یکی تحت تاثیریک نویسنده خاصی مطلبی رو می نویسه بازاین فرق می کنه .چون متاثرازاون شخصیت خاص داره کارمی کنه .معمولا مستندات تاریخی رو نمی شه ونباید توش دست برد چون می شه تحریف. وقابل انتقاد یک نسل می تونه اعتراض کنه ب چنین عملی...وحقش هم هست اعتراض کنه. پس همین حرمت وهمین چهارچوب رودرمود مطالب ادبی وعلمی وهنری هم قایل بشیم. چون همه اینها درکنارهم ارزشمندهستند.فردوسی توی تاریخ ایران زمین چقدرتاثرگذاربود؟ بسی رنج بردم دراین سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی. ایا هیچ مورخی می تونه وجود فردوسی بزرگ روتاثیری ک روی فرهنگ وادب ونگه داشت زبان مادری ما گذاشت رو نقض کنه ومنکربشه؟ فردوسی ب وسیله همین قلم ب وسیله ادبیات ب وسیله شاهکارشاهنامه ب وسیله شعراین مهم رو انجام داد. پس تاریخ هنر ادبیات ازهم تفکیک ناپذیرند. وقتی ما ب تاریخمون بها بدیم درکنارش باید ب اثاروشاهکارهای معماری ک بناهای تاریخی رو ساخت هم بها بدیم. ب اون شاعری ک اشعارحماسی رو سرود بهاد بدیم ب اون قلمی ک باعث زنده شدن نام ایران وایرانی شد بها بدیم .ب اون فیلمسازی ک اسکاربرای ایران گرفت بها بدیم ب هنرمندوهنرپرور وادیب بها بدیم. وقتی حرمت نگه داریم وقتی بدونیم وبفهمیم ک چه رنجی کشیده می شه تا یک اثرهنری اعمم ازنقاشی / سفالگری / رمان/ سناریو ووووو چه رنجی می کشه اون شخصی ک خالق اثرهست یاد می گیریم حرمت نگه داریم. اگه کپی می کنیم یادمی گیریم اسم اون طرف رو ب نشانه احترام بیاریم تا هم یادوخاطره اون زنده بشه وهم ب مخاطبمون نشون بدیم ک ما اصیل هستیم .با فرهنگیم متمدنیم با شعوریم ومهم ترازهمه ایرانی هستیم...
کشورمصرف کننده کشوری مرده هست دوستان .فرقی نمی کنه کالای مصرفی چی باشه. وقتی تولید وجودنداشته باشه عملا ورشکسته هستیم. این تولید می تونه توی همه عرصه ها اتفاق بیافته ک اینجا تولید اندیشه تولید خلاقیت هنری تولید نوشته های تازه ونو وتولید فکرهست..دوستان عزیزم یک کمی ب خودمون بیاییم .چرا کره جنوبي تند تند داره سریال می ده بیرون؟ چون میخواد جای صنعت فیلمسازی ژاپن روبگیریه وداره با اون رقابت می کنه وچشم اندازش رقابت با هالیووده یعنی برای نسلهای بعدیش هم برنامه داره...این یعنی هوش.خلاقیت مدیریت درست واینده نگر... چرا ما نمی تونیم یک اثرتاریخی بسازم با این پشتوانه بزرگ وغنی وتمدن زبانزدی ک داریم؟ چون سناریست نداریم .چون نویسنده نداریم. چون نویسنده ومورخ ما باهم نمی شینین ب این فکرکنند.چون دغدغه امون این چیزها نیست.چون ب مفت خوری عادت کردیم .چون وقتی سریال دنگی پخش می شه کیف می کنیم لذت می بریم چون ب ک...گشادی عادت کردیم. هلوهلو برو تو گلو. چرا اسپاتاکوس هست .بنهورهست. چه می دونم جومونگ هست و... فیلمی ازارش نداریم؟ سریالی درمورد کوروش کبیر نداریم.ووووو.یک سریال توهین امیزب اسم سیصد ساخته شدنسبت ب همه ما ایرانی ها ایا عرضه اش وداشتیم درجوابشون کاری درخورودرشان ایرانی ارایه بدیم. مورخین ما کجا بودند؟ هنرمندان ما کجا بودند؟ نویسندگان ما کجا بودند؟ منتقدین ما کجا بودند؟ چطورتوقع داریم دیگران ک ازبیرون ایران وایرانی رو می بینند دید مثبتی داشته باشند نسبت ب ما؟ رقصمون قشنگه؟ چون دغدغه اش رو نداریم.کاری ب مدیران سیاسی کشورک میلی ب این عمل ندارند ندارم. اصلا اون بخش رو جدا کنید. من تو اون این ما به عنوان ایرانی چه کارکردیم؟... بی بی سی بده شبکه های فارسی بدن درست. ایا جایگزینی دارید ک مخاطب بیاد ب این سمت ؟ یا جذابیتی ایجاد کردید توی سینما وسریال ها ک بتونه با اون کانالها رقابت کنه؟ ایا تکونی خوردید؟ حرکتی کردید؟ دنیا می ره جلو دوستان بزرگوارم .وای نمی ایسته به مذاق ماها بچرخه. هرکشوری توی همه عرصه ها اول منافع خودش رو درنظرمی گیره .این واقعیته. چرا داریم خودمونو گول می زنیم. چرا سرخودمون و شیره می مالیم. ...
بانو بهانه
ضمن عرض سلام و تشکر از مدیر محترم وبلاگ جناب آقای فردین عزیز بابت قرار دادن این پست جامع و پرمحتوا.... اینجانب همین جا قبل از هر چیزی اعتراف میکنم که حقیر جزء اون دسته مغازه هایی (وبلاگ هایی) هستم که از اجناس تاناکورایی (کپی پیس) در ویترین مغازه ام (فضای وبلاگم) بوفوور استفاده میکنم... ولی خوب من نوعی که فاقد سطح معلومات و دید باز هستم قطعا نمیتونم وبلاگی بروز و وزین داشته باشم قطعا نمیتونم قلب تپنده ی اینترنت و دنیای مجازی باشم درست مثل همان دست فروش دوره گردی که بخاطر کمبود امکانات به ناچار باید تسلیم شرایط باشه و فکر اینکه بخواد به عنوان یه شهر بزرگ چندتا مغازه ی زیبا و آپدیت شده را در زیر مجموعه اش جای بده را کلا باید از سرش بیرون کنه (مطابق با مثالی که قید نمودید) اینو میخوام بگم که اگر در جامعه ای بیشتر به افراد میدان داده شود و معلومات بیشتری در اختیارشون گذاشته شود (از طریق رسانه و اماکن تحصیلی و..) حالا چه از نظر هنری و فرهنگی و...و... یعنی درست از جامعه ی کوچک خانواده شروع بشه تااااااا به اجتماع بزرگ بیرونی امتداد پیدا کنه بدون شک با بالا رفتن سطح آگاهی مردم ضمنا جواب این سوال هاتونو خیلی خودمو کوچکتر از این میدونم (از نظر معلومات) که بتونم پاسخ بدم..به همین خاطر منتظر میمونم که از پاسخ صاحب نظران بیشترین استفاده را ببرم.. سپاس
آقاي مهران
شرمنده ، مطلب استخون داری پست کردید که جای ساعتها کنکاش و بحث دارد که میگذرم ازشون اما در مورد سوالات مطرح شده
جواب سئوال1 شکیل و سبک بودن قالب رساندن پیام به مخاطب از طریق مطالب کوتاه اما جامع بودن مطالب
جواب سئوال2 در حال حاضر برای مدیران وبلاگی مهم تحت پیگرد قضایی قرار نگرفتن هست بعلاوه صرفه مادی یعنی شما هرچی میخوای بنویس تا وبلاگت بازدید بیشتر داشته باشه و همان مسئله تبلیغات بطور کلی غیر از سایتهای شخصی که .... غالب سایتها در پی منافع مادی هستند.
جواب سئوال 3 ایجاد چالش
آقاي عباس
درخصوص سوالتون در مورد ملاکهای یک وبلاگ به عقیده من یکی از این ملاکها انتخاب اتفاقات حال چه سیاسی چه اقتصادی چه ورزشی یاهنری یا هرچیز دیگری که در حال اتفاق افتادن هست را یک وبلاگ نویس باید بیاید وبیان کند وملاک بعدی باید مطالب از خودش باشد نه اینکه نوشتهای دیگری راکپی کند وبنویسد، اگر بنا به کپی باشد من میتونم چندتا وبلاگ در همینجا درست کنم وظرف چند دقیقه هی کپی کنم وارسال کنم ولی آیا واقعا کار درستی . من ترجیح میدم که در نظرات شرکت کنم تا اینکه بخوام کار دیگران را کپی کنم . وملاک بعدی باید نوع آوری در وبلاگش به خرج بدهد حال این نوع آوری میتواند هر چیزی باشد حتی این نوع آوری میتواند انتخاب ترانه های جالب ودرخور توجه مخاطبین باشد
آقاي آزاد
سلام بر فردین دوست گرامی وعزیز تمامی مطلب شما رو مطا لعه کردم بحث بحث تخصصی هستش ولی من میگم همه کسانی که در این سایت وسایتهای مشابه دارای وبلاگ هستن شاید نصفشونهم با دنیای وبلاگ ووبلاگ نویسی اشنایی نداشته باشن و به صورت تفریحی وتفنون وعلاقه وارد دنیای وبلاگ شدن ودر جواب تاناکوراها یا همون کپي وپیستها یا رایترها یا کپی کننده ها گرفتاری کاری در دنیای واقعی برای کسانی که برای موندن مفید تلاش میکنن زیاده پس افرادی که تلاش میکنن برای اعلام حضور در کنار دوستان مجازی به چه وسیله بروز کردن وبلاگ کار مشکلیه تا در فرصت کم انتخاب یک مطلب فاخر یا اهنگی که با مطلب هماهنگ باشه یا کاغذ دیواری خلاصه محیطی که بتونه با اون احساس خودش وخواننده رو به صحنه بکشه چه با در ج مطلب ونظر خواننده مطلب پس نا چار رو به کپی و تاناکور بازی میاره استعدادها متفاوته یکی می تونه با جملاتی که از ذهنش به صورت نوشته تبدیل به موضوع وبلاگ میشه افراد رو جذب کنه ویکی دیگه با یک کپی خلاقانه وهماهنگی اهنگ یا عکس که اونهم خودش هنریه محترم از اینجا اینو میگم که بسیاری از افراد دارای اینچنین سبکی هستن .جواب سوال الف -از دید خانمها یا اقایون؟ شخصا وبلاگی رو بیشتر میرم همه چیزش باهم بخونه مطلب اهنگ وعکس پس 1-هم خوانی وبلاگ 2-مطلب جذب کننده 3-مفید ومختصر سوال ب- خدماتی که برای بازدید کنندگانشان فراهم کردن که شامل سرعت مناسب واستفاده از محیطی جدید در ورودی وبها سوال پ -مواردی که موجب کاهش اشتیاق بازدید کننده ودادن نظر رو در پی داره بی محتوا بودن مطلب یا تکراری بودنش واز همه بد تر بی فرهنگ بودن مدیر وبلاگ که نا خواسته در درگیری لفضی با فردی جو وبشو متشنج میکنه یا توهین به نظر دهندگان
آ
استاد ايرج
س-1 : تعداد بازدید کننده -نحوه پاسخگویی به نظرات بازدیدکنندگان / مشتریان - جایگاه وبلاگر از نظر میزان پرداخت پول به میزبان / شهرداری یا در امد زایی از نظر میزبان
س-2 : کیفیت و کمیت کالای عرضه شده که موجب جذب بیشتر دیگران شود(کسب در امد بیشتر/ مشتری / بازدیدکننده)
و مورد اخری : میزان جاذبه به روز بودن کالای ارایه شده برای دیگران یا بازدید کنندگان - کاملش را خودتون توضیح دادید
اما در خصوص میزبان : شکی نیست که هر سایتی مانند موسسه ای در اونواع حقوقی ان مطرح است(انتفاعی / غیر انتفاعی / نیمه انتفاعی و..)که با توجه به نوع ان و اهداف و بازار هدف تداوم یا توسعه داده میشود تا ارمانها و اهداف خود را پی ریزی و توسعه دهد و برای رسیدن به ان خط و مشی خود را به روز و تعریف می کند تا از منابع بلقوه حد اکثر بهره وری را بنماید که تغییرات اخیر و اتی در همین راستا ساماندهی شده است تا از فرصتها بهتر استفاده گردد و تهدیدات را کاهش دهد و این از حقوق بنیانگذاران و سهامداران هر موسسه ایست
طبق اخرین تعریف مشتریان هر سازمان / موسسه امده است :که باید رضایت مشتریانش را جلب نماید(بقاء سازمان) و مشتریان سازمان عبارتند از : سهامداران سازمان - کارکنان سازمان - مشتریان مستقیم یا غیر مستقیم با تاکید بر مشتریان نهایی / کاربران اصلی کالا - قوانین و مقررات ملی یا بین المللی مانند استانداردهای کالای مرتبط و قوانین بومی ملی یا بین المللی مانند حفظ محیط زیست مقرارات حقوقی / ایمنی / بهداشتی و سایر قوانین کشوری( در واقع رضایت همه ذینفعان سازمان)؟ که هر یک موجب محدودیتی بر مدیریت و فعالیتهای سازمان ایجاد می کند تا بر خطوط مشترکی از رضایت بایسته همه این چهار مشتری سازمان که ذینفعان سازمان تعریف شده اعمال گردد - شاید قدری از مطلب شما خارج شدم اما در متن مطلب تون نوعی بصورت تلویحی مرتبط است اما اعتبار حق معنویت گفته شده که 15 سال است یعنی بعد از 15 سال هیچ حقوقی برام صاحبش نمی ماند اما تا 15 سال پس از ثبت هر کسی در اون موضوع بخواهد استفاده بکند چه در نوشتارهایش و چه در میدان سخت افزاری و تولیدی باید اجازه انتشار یا تولید انرا از صاحب قانونی ان خریداری یا مجوز استفاده بگیرد مثلن اگر یک مقاله علمی در موضوعی در یک رسانه تخصصی منتشر بشود دیگران اگر میخواهند استفاده نمایند باید کتبی رضایت صاحب انرا اخذ نمایند که در مجامع علمی یک اصول پذیرفته شده و جاریست : مثلن جناب اقای دکتر ... به ادرس .... لطفن اجازه فرماییید من .... از مقاله شما در ...مقاله خودم استفاده بکنم و منتشرش بکنم صد البته که موظف است نام صاحب انرا با امانت داری ببرد و اگر بخواهد از یافته و اکتشاف کسی استفاده در تولید یا تکنولوزی بکند باید با پرداخت سهم مکتشف او را راضی کند و توافق نامه داشته باشد ، اما اینکه به بهانه اصولی انسانی اخلاقی قوانین تجارت و با ماده و تبصره و... بخواهیم دست و پای انتشار اندیشه را بگیریم هم خودش داستان دیرینه ای است و تلخ است ، و اگر قانون گذار مستقل(خودش ذینفع نباشد) قانونی را برای رعایت عدالت و حقوق معنوی به شرطی که اصل ازادیهای انتشار نظر را مانع نشود و نوعی کنترل و نظارت اجتماعی بر قرار کند بد نیست اما تجربه خودمکون میگه میشود نظارت استثوابی ! که میدونیم چه خبره!؟ اما قوانین کشورهای پیشرفته چون همه جوانبش را از دید اجتماعی و مستقل در نظر دارند بطور نسبی میشه گفت بهتر از هیچ قانونیه و مفید خواهد بود هر کالایی خریدار خودش را دارد من اطمینان دارم که تعدادی اصلن حوصله چنین مباحثی را ندارند و فقط مال اجتماع ما هم نیست ، مثلن بلاگ خود من حد اکثر در پیک مناسبش 100-150 خواننده د اشته که اگر رجوع خودم و دوستانی که علاقمند به بحث و نظرات دوستان هستند و تعقیب می کنند هر کدام هم چند بار سرکشی بکنند میمونه حدود 20-30 یا حد اکثر 50 نفر کلن منو خوندند و بلاگ فردین طبق اماری که داده در عمل میشه 200-300 نفر چون خود من بیش از 15 بار در همین مطلب حضور داشتم و دیگران و این امار در چنین سایتی یک امار بزرگی تلقی میشه در مقایسه با بلاگ من و شاید خیلی کمتر باشد از بلاگ اقای یا خانم نازنینی که به غیر از مطلبش جاذبه هایی دارد علفه باید بدهن بزی شیرین باشه سپاس خیلی یاد گرفتم و خیلی نوشتم
آقاي (همايون) - بيهقي
در پاسخ به سوال اول شما حال چرا سه مورد ایا موارد بیشتر از عدد سه است یا کمتر برای پاسخ به سوال شما و این سوالات اول باید وبلاگ را تعریف کرد و سنخیت ان را مشخص کرد و بعد ارزش گذاری مورد بررسی قرار گیرد که ایا چه شیوه ارزش گذاری مد نظر است یعنی وبلاگ ها با هم و مقابل هم مورد قضاوت قرار گیرند و بعد از این مراحل میتوان ملاک تعریف کرد انهم با درجات اثر گذاری نسبی . سوالات دوم و سوم شما نیز شامل این حکم نیز میشوند .اول : هر فرد باید ازاد باشد تا اگر مایل بود وبلاگی داشته باشد و هر چه از هر موضوعی که دلش خواست و با سلیقه خودش میپسندید در ان بنگارد حتی انچه که به مستهجن نامیده میشود ایجاد کمترین محدودیت یعنی بدبختی و اخرش از الان پیداست ازادی انتخاب را بر عهده خواننده بگذاریم هر چه که تقاضا نداشته باشد پس عرضه هم نخواهد شد و اگر میبینیم مطالب انچه که مستهجن مینامندش زیاد عرضه دارد چون متقاضیش زیاد است ایراد کار جای دیگری است و محدودیت وبلاگها راهی است به بیراهه بحث کپی کردن وبلاگ ها گفتار شما ایده ال و ارمانی است و خوشبختانه در دنیای واقعی و عینی قابلیت اجرا ندارد بیش از نود درصد وبلاگ های ما در دنیای مجازی ( منظورم ایران است ) احتمالا کپی هم دیگر هستند اولی کپی دومی و دومی کپی سومی و الی الابد چگونه میشود این را محار کرد وضع هر گونه قانون در این زمینه ناممکن است و در صورت وضع بس پر هزینه و در عالم واقع غیر اقتصادی فردی که وبلاگی دارد برای مطلبش در کپی کردن از دو روش استفاده میکند روش اول مطلب دیگری را با اضافات و کسوری متغییر میکند و در وبلاگش منتشر مینماید این خود گرد اوری و تالیف است در این حالت بهتر است اگر منابعش را ذکر کند البته در صورتی که اصل منابعش معین باشد که غالبا در دنیای وبلاگ ها اصل منابع نعین نیستند روش دیگر این است که عین مطلب را کپی میکند حتی در برخی موارد بنام خودش این روش نیز فاقد اشکال است چون فقط عیان سلیقه کرده است این حالت از حالتیکه نوعی سرقت است متمایز است به جهت روشن شدم ذکر مثالی میکنم البته نه اثبات خواننده شادمهر چندی قبل شعر دختر جوان و خوش قریحه ای را که در وبلاگش منتشر کرده بود بدون اجازه او اقباس کرد و ترانه ای بر ان خواند این نوعی سرقت است که منشا ان دنیای مجازی بوده ولی در عالم وبلاگ نویسی سرقت نیست باز هم به صراحت میگویم ایجاد هرگونه محدودیت در وبلاگها اخرش نا کجا اباد است سخن پوپر را حجت میگیرم که گفت کسانی که خواستند بهشت سازند در نهایت جهنمی فراهم نمودند . وضع قانون ایده ال و نشدنی برای وبلاگ ها نابود کردن این رسانه است بلایی که بر سر دگر رسانه ها نیز امد
دوم : در مورد مساله کپی کردن ضمن احترام به نظر تمام دوستان و بزرگواران که در این زمینه اظهار نظر کردند اما نظر من دیگر است از گمان من هر کس ازاد است هر چه دلش می خواهد از هر منبعی کپی کند ( اگر ذکر منبع کند اخلاقی است ولی اگر نکرد مهم نیست و الزامی به ذکر منبع نیست والله را شاهد میگیرم برای من بسیار پسندیده تر است که فردی مطلبی کپی کند حتی بنام خودش رساند تا اینکه رعایت ادب در انچه مینویسد را بجا نیاورد ) کدام کتاب و نوشته ای را میتوان نام برد که از مطالب دگر کتب و پیشینیانش بهره نبرده باشد بقول نیوتون تنها کاری که من کردم بر شانه بزرگان پیش از خودم ایستادم حتی دانش هر یک از ما مجموعه ای است از دانش گذشتگان و دیگرا ن است و دلیل دیگرم به این حکم اینست که اگر امروز کوچکترین محدودیتی در وبلاگ ها ایجاد کشود یعنی شروع یک بدبختی جدید یعنی اغاز راهی که اخرش نا کجا اباد است جان کلام از گمان من کپی کردن مطلب توسط صاحب وبلاگ نه تنها مضموم نیست بلکه بسیار هم پسندیده است چون نشانگر انتخاب و سلیقه صاحب وبلاگ است و گونه ای شاید انتشار مطلب نگارنده اصلی چون هدف واقعی او انتشار دیدگاهش بوده که با اینکار محقق میشود حال بنام و بکام که مهم نیست مهم ازادی در انشار مطلب است
بانو سكوت
وبلاگ رو میشه به ساختمانی تشبیه کردکه در ابتدا زمینی بایر بوده و بعد به دست پیمانکار افتاده و ازش ساختمان برج یا خانه ایی ساخته شده یا مسکونی یا تجاری و یا تفریحی اما مسلما این مجموعه موقعی میتونه با ارزش باشه که از مصالح و مواد خوب و عالی و درجه یک در ساخت اون استفاده شده باشه جدای از اینکه معماری که این مجموعه رو بنا کرده چقدر در کار خود تجربه و تبحر داشته اینکه تجربی تونسته به درجه معماری رسیده باشه یا اینکه راههای رسیدن به این درجه رو از روی اصول علمی و تخصصی گذرونده باشه .اما این وبلاگ در ابتدا برای چه تاسیس میشه برای جلب مشتری و خودنمایی یا برای عرضه فکر و اندیشه خود صاحب وبلاگ که اینهم دو مورد رو در پی میگیره اینکه اصلا وب برای مردم هست یا برای خود شخص. درست مثل ساختمانی که برای اجتماع مردم تاسیس میشه و خانه های برای راحتی و اسایش خود فرد ...طبعا محبوبیت اون وبلاک هم مینونه مثل این ساختمان باشه اینکه کاراکتر و شخصیت منحصر به فرد و اسثنایی نویسنده اون باعث محبوبیت وبلاگ بشه .. طرز فکر بیان و نوشتار هم میتونه یکی از ملاکهایی باشه که یک وبلاگ رو از بقیه متمایز کنه اینکه تعداد بازدیدکنندگان در روز یا هفته و ماه به چه میزان باشه هم اگر سطحی نگر باشیم شاید بتونه دلیلی بر ارزشمند بودن یک وبلاگ باشه البته باید اضافه کنم این بر میگرده با اینکه از چه مطالبی در وبلاگ بهره گرفته شده چون در این بازار مکاره بازار خیلی گرمه شعر و شاعری داستانهای عامه پسند و حتی اواز و عکس گل و بلبل هم شاید بتونه بنا به سلیقه فکری افراد و شخصیتی امار یک وبلاگ رو بالا ببره اما به نظر من همیشه بالا بودن امار و ارقام بازدید کنندگان و یا کامنتها ی قرار داده شده نمیتونه ملاکی برای خوب و ارزشمند بودن یک وبلاگ باشه گاهی همانطور که در این سایت میبینیم کاربران با حضور خود در اکثر وبلاگها بدون اینکه توجهی به نوشتار و متن های قرار داده شده کنند حضور مییابند و به طریقی فقط حضور خود رو اعلام میکنند و در واقع مشتری رو جذب میکنند و به این طریق امار بازدید خود رو بالا میبرند بدون اینکه مطالب قابل توجهی ارائه داده باشند و گاه فقط با تعریف و تمجید در واقع عمل هندوانه زیر بغل گذاشتن رو که ما ایرانیها در اون تبحر خاصی داریم خواننده رو به وبلاگ خود میکشن و گاه هم به وسیله تبلیغات در سایتهایی که خواننده زیادی رو به خود اختصاص میدن مشتری برای خود جلب کنند و وبلاگ خود رو معرفی کنندگاه افرادی بر کاملا تصادفی وارد وبلاگ میشن و این امار اون وبلاگ رو بالا ببره در واقع عکس العمل خواننده به وبلاگ میتوه معیار خوبی باشه که باید به طور خاصی و به روشی این عکس العمل سنجیده بشه ملا تعداد نظرات یا تعداد دفعات بازدید یا حتی دانلود کردم که همه بستگی به وزلب و موضوعی پرداخته شده در وبلاگ هست که تمامی اینها به نسبت درصد بدست میان و میتونه عامل مقایسه با سایر سایتها باشه و مقدار هر کدام اونها ضربدر وزنش بشه و بعد همه با هم جمع بشن که باز میشه یه درصدی که چون باز از صد هست قابل مقایسه میشه با سایر وبلاگها ولی کلا همان عکس العملها و فدبکها که تعداد خواننده ها و مراجعه کنندگان دارند میتونه بهترین عامل ارزیابی باشه که اگر سایت معیار ارزشیابی در وبلاگ قرار بده و از عالی خوب متوسظ ضعیف و بد شروع کنه و اگر نه میتونه از همان ارزیابی استفاده بشه که بهترین روش نسبت استفاده یه نظریه به کل ورود هست بعنوان مثال اگر 1000 بار از وبلاگی بازدید شده و 200 بار دانلود شده یا دویست تا نظر گذاشته شده نتیجه بهروری از اون سایت ب20 درصد هست این معیار به خاطر اینکه عددی هست خیلی سریع میشه فهمید که کدام سایت ارزشش بیشتره در مورد کپی نویسی همه کسی نمیتونه شاعر باشه نویسنده باشه نقاد باشه و حرفه ا ی گاه مطلبی رو میبینیم که از اون خوشمون میاد احساس میکنیم قرار دادن او در وبلاگمون شاید هم همین حس رو دیگران بوجود بیاره اینه که تصمیم به کپی میکنیم خوب قانونی که کپی رایت در ایران ممنوع نیست و هنوز این مسئله معضل بزرگیه که در جامعه مون وجود داره و قانونی که بخواد از اون جلوگیری یا حمایت کنه به خوبی اجرا نشده و دست همگان در این مورد بازه همانطور که میبینیم فیلم بدون اینکه اکران شده باشه در سایتها و شبکه هی اجتماعی اینترنتی به نمایش در میاد و پیگر قانونی هم نداره چون قانونی براش وضع نشده . به گفته پوریا در مورد کپی مطالب دیگران انصافا برای جلوگیری از ضایع شدن حق و حقوق نویسنده شاعر و یا هر کسی که مطالبش کپی میشه باید اسم نویسنده و منبع ذکر بشه که البته خود من در این مورد رعایت نکردم اما اگر کسی فکر میکرد مطلبی منصوب به خودم هست بلافاصله میگفتم از من نیست در مورد ملاکهایی که یک وبلاگنویس شاید داشته باشه نیز نمیشه نظر قطعی داد چون وبلاگها متفاوت هستند وبلاگهایی که عاشقانه هستند وبلاگهایی که عارفانه؛ سیاسی؛ اقتصادی؛ اجتماعیی هستند هر کدام بر اساس تصور و فکر و اندیشه مدیر وبلاگ نویس عرضه شدند به طور حتم به نظر من محتوای وبلاگها اونها رو با ارزش میکنه اینکه چقدر میتونه بر روی افراد تاثیر بذاره درست باشه و البته اینکه از فکر و قلم خود مدیر باشه .. در مورد اجناس تاناگورای هم که میبینیم امروز چقدر دامنه خرید و فروش و تبلیغات وبلاگه و وبسیایتها بالاگرفته و البته منبع درامد. حالا بستگی داره چی عرضه بشه و چقدر مشتری پسند بشه
شخصا از مشاركت مستقيم و غير مستقيم همه عزيزان در اين بحث قدر داني كرده، و پاسخ و جمع بندي خود را نسبت به نظرات دوستان ارائه مي نمايم ، تا فتح بابي شود براي مطالب بعدي
فردين عاشق دريا
با تشكر از حضور تك تك دوستان و اساتيد ارزشمند كه شخصا بي دليل كسي را استاد خطاب نمي كنم مگر اينكه در آن حد ببينم و ايمان دارم به جايگاه انديشه و فكري ، صحبت ما راجع به وبلاگ و وبلاگ نويسي و در راس آن پرداختن به پديده اي به نام كپي كاري كه حتي يك پله پائين تر از مونتاژ كاري است ، آنهم از نوع فكري و ادبي آن ، كه دوستان هر يك به فراخور حال و ديدگاه و انديشه هاي نهفته در وراي اين پديده ومعضل رفتاري در عالم مجازي از جنبه هاي روانشناختي و تا حدودي منطقي و فلسفي و تاريخي و حتي از ديدگاه تجاري و صنعتي به آن پرداختند، كه هر كدام شايسته ده ها پست و وبلاگ مستقل براي كنكاش و تجزيه و تحليل هاي بيشتر مي باشد ، همانگونه كه از جنبه روانشناختي و رفتارشناسي و گرايشات و مكاتب مختلف آن مي شود از زواياي مختلف به آن پرداخت ، هرچند با توجه به توضيحات دوستان ارزشمند از بعضي زوايا اين عمل را تا حدودي توجيه پذير و مشروع دانستند ، ولي در اكثر توضيحات و بخش هاي ديگر اين اقدام نوعي سرقت ادبي و هنري يا فكري است چرا كه ما بدون اجازه و رضايت كسي مطلب يا اثري را كه او بابت آن زمان و فكر هزينه كرده ، آگاهانه يا نا آگاهانه و عمدا يا از روي اشتباه به نام خود يا وبلاگ خود مصادره مي كنيم ،
و براي درك بهتر آن كافيست كه اين قضاوت را نسبت به مطالبي كه خود نوشته يا درج مي كنيم و آن مطلب را از آن خود مي دانيم ، در نظر بگيريم و به خود بگوئيم آيا از استفاده بدون اطلاع يا اجازه خود ناراحت ميشويم يا نه!!!؟ در محيط مجازي حتي حريمها با نام و موضوع يا عناوين مشخص شده حتي سطوح دسترسي به فضاهايي كه هر يك در اختيار داريم ، پس مي شود گفت حداقل از نظر اخلاقي نمي توان عمل كپي كاري را مگر در مواردي كه صاحب اثر رضايت دارد پذيرفت ، مگر آنكه منبع و نام نويسنده را قيد كنيم ، در نتيجه اصالت مطالب خود از جمله ملاك هاي ارزشيابي يك وبلاگ به شمار مي رود ، و انتظار اين است كه همگان به اين اصل اخلاقي كه منافع مستقيم آن متوجه خود فرد است پايبند باشيم ، چرا كه مخاطبان ما باهوشند و پيوسته در حال گردش و بازديد از مطالب در دنياي مجازي، از همين رو بايد اذعان نمود كه آنها خود بهترين قضاوتها را دارند ، مخاطبان ما همه جور طيفي را در بر مي گيرند ، لذا در نگارش و ارائه مطالب براي آنها بايد به رده هاي سني ، فكري و اجنماعي هم توجه داشت ، برداشت از يك مطلب ميتواند به تعداد مخاطبان متعدد و متفاوت باشد ، ولي يك قانون و اصل نانوشته در تمامي وبلاگ ها ثابت بوده و بيشتر به چشم مي آيد و آن هم چيزي نيست جز صداقت، سادگي ، و عموميت داشتن محتوا دركنار عواملي چون جذابيت، در پايان پس از خلاصه و جمع بندي و خلاصه نويسي در چند پاراگراف كه در انتهاي پست افزوده شد به تمامي دوستاني كه با توجه و نظرات خود بر غناي ماهوي و محتوايي اين پست افزودند ، خسته نباشيد و دست مريزادي جانانه مي گويم ، و از اينكه حضورشان را از ما دريغ نمي كنند سپاسگزارم ، از شما نازنيني هم كه وقت گذاشته و با خواندن و توجه به مطالب ارائه شده همراه دوستان خود بوديد كمال تشكر و امتنان را دارم و اعتراف مي كنم كه بخش اعظم ارزش هر وبلاگ به خوانندگان آن است ، و وبلاگ بدون مخاطب و خواننده كويري است بي حاصل
سپاس از بزرگواريتان ...ادامه دارد
چنانچه هر يك از دوستان نظرات ديگري دارند مي تونند به راحتي و در قالب ادبيات قابل قبول و متعارف در ادامه آن را قرار دهند
پنجشنبه 27 دی 1391 - 10:13:30 PM
امتیازات پوینت برای شما این کاربرد را دارند که میتوانید با پوینت خودتان وقتی به مقدار معینی برسد اشتراک ویژه خریداری نمایید
امتیازات لول برای شما این کاربرد را دارند که هرچه لول شما بالاتر باشد، افراد با ارسال پیام یا کارت یا افزودن شما به لیست دوستانشان امتیاز بیشتری دریافت میکنند
امتیازات لیدر بورد برای شما این کاربرد را دارند در جدول 100 کاربر برتر سایت قرار میگیرد و در صورتی که امتیاز شما بالاتر باشد در صفحه اول سایت در جدول 10 کاربر برتر سایت نمایش داده خواهید شد
اعتبار گوهر که هر روز به ازای ورود به گوهردشت به شما داده میشود در صفحه اطلاعات بازی قابل تبدیل به پوینت، لول و لیدر برد است
و اميدوارم به دل همه و ايشون بشينه و در كوتاهترين زمان پس از راهي كردن ميهمانان با تعويض اين پست و ادامه بحث وبلاگ نويسي خدمت خواهم رسيد ...قربان تك تك شما دوستان نازنينم 
.gif)
Please wait 
Rss Feed