رفت تنهایی، آمد جای آن یک عشق آسمانی
شکست شیشه غمها،شد روزگارم مثل آن روزها،روزهایی که با تو بودم و تو در کنارم،
مگر اینکه این روزها تنها از درد دلتنگی بنالم!
ناله های من نیز همراه با نفسهای دلتنگیست
این حال و هوایی که در من میبینی همیشگیست،
همین یک ذره غباری هم که بر روی دلم نشسته از خستگی لحظه های دوریست.
نه در رویاهایم تو را سوار بر اسب سفید میبینم نه مثل پرنده در آسمانها ،
من تو را بی رویا ،همینجادر کنار خودم میبینم،
که نشسته ای بر روی پاهایم، خیلی خوب فهمیده ای که چقدر دوستت دارم
من تو را دارم ،فقط تو را
تا به حال دیده بودی دیوانه ای همچو من را؟
چند لحظه به وسعت تمام لحظه ها، نگاهت میکنم و همین میشود که من تو را حس میکنم
یک احساس بی پایان که تو را در بر گرفته و درونم را از عطر حضور عاشقانه ات پر کرده
تویی قبله راز و نیازهایم ، دستانت را به من سپرده ای و گرم شده دستهایم…
تو اینجا هستی و من همانجا ، احساس میکنی تپشهای قلب من را؟
یک عمر ، یک دنیا احساس را بر روی دوشم میکشانم تا برسم به جایی که هنوز هم خستگی در تنم نباشد ، آنقدر عاشق باشم که هنوز همه وجودم گرم باشد ، تو در قلبم باشی و من دیوانه ات باشم.
تا همینجا همین خط،بگذار آخر خطمان را نشانت دهم
آخر خط ما یک نقطه چین است…
میخواهم همه بدانند که عشقمان ابدی است…

 جان غمگین ، تن سوزان ، دل شیدا دارم
    آنچه شایسته عشق است ، مهیا دارم
    سوز دل ، خون جگر ، آتش غم ، درد فراق
    چه بلاها که ز عشقت من تنها دارم

 عشق یک واژه ی زلال است ، تو باید باشی

قلب من زیر سوال است ، تو باید باشی

فال حافظ زدم آن رند غزلخوان هم گفت...

زندگی بی تو محال است ، تو باید باشی...

تنها یک برگ مانده بود …
درخت گفت : منتظرت میمانم !
برگ گفت : تا بهار خداحافظ !
بهار شد ولی درخت میان آن همه برگ دوستش را فراموش کرده بود …

سلام و درود بربانوي آرامش و معرفت معصومه عزيز

راستش اين روزها اگر نصيحتي هم بيان يا گفته ميشه قبل از هر كسي بايد بر خود گوينده تاثيرگزار  باشه ، در نتيجه ما هم از اين قاعده مستثنا نيستيم ، بر اين صفحات مجازي مينويسيم ، مينويسم تا يادم باشه كه امروز اولين روز از بقيه عمرمه ، مينويسم تا يادم باشه كه آدمي تا روزي كه زنده است به اميد دانستن نادانسته هاي خود پيوسته با خود و شركاي اجتماعي خود در تعامل ، ارتباط و گاها تعارضه ، مينويسم تا يادم بمونه كه در اين ساليان گذشته از عمر  گوهري ماندگار و ارزشمند تر از مهر و محبت و دوستي و سمبل جاودانه اون يعني عشق نيافته  و برايم وجود نداشته و ندارد و نخواهد داشت ...مينويسم تا يادم باشه كه قلب و دل هاي تهي از اين ارزش و معيار متعالي و انساني همواره آزمايشگاه بي رحمي و خودخواهي ها خواهد بود....و در يك كلام مينويسم تا يادم بماند كه لحظاتي كه صرف نگارش اين كلمات شدند تماما از دست شدند و مي شوند...و مينويسم تا بهانه اي براي حضور و داشتن دوستاني فهميده و آگاه چون شما داشته باشم ...و الا ناگفته پيداست كه همواره و هر روز در محضر دوستان ارزشمندي چون شما آموخته و مي آموزم....و با افتخار ميگويم وجود ارزشمندتان را مغتنم و گرامي ميدارم...با سپاس

فردين عاشق دريا

توىِ “زندگــــيت” جــزءِ اون دسته از اَفـــ ـــرادى باش که :

اگه يکي از پُشت چشماتو گرفت ،

فقط يه نفر تو ذهـــنت بياد ، نه چند نفر !

تنها چیزی که فروغش به خاموشی نمی گراید

خاطرات پاک به یاد هم بودن است

فردين عاشق دريا

دنیای عجیبی شده است . . .

برای دروغ هایمان ،

خدا را قسم میخوریم ،

و به حرف راست که میرسیم ؛

می شود جان ِ تــو…

فردين عاشق دريا

همه ماهر شده اند


يک نفر هزاران نفر را با هم دوست دارد !


اما من …


ناشيانه


به يک نفر دل ميبندم


هزاران بار...!

فردين عاشق دريا

روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم...

تنهائی را دوست دارم چون نیست بی وفا...

تنهائی را دوست دارم چون تجربه اش کرده ام...

تنهائی را دوست دارم چون عشق دروغین درآن نیست...

تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست...

تنهائی را دوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم گریست...

وهیچکس اشکهایم را نمیبیند...

اما از روزی که تو رادیدیم نوشتم... از تنهائی بیزارم...

چون تنهائی یادآور لحظات تلخ بی تو مردنم است...

نـمـيـدونـم ،

واسـه تـو هـم پـيـش اومـده يـا نـه ،

ولـي هـر وقـت مـيـخـوام فـرامـوشـت کـنـم ،

يـه صدایی تو دلم مـيـگـه :

رو مـن حـسـاب نـکـن . . .

تلـخ تـریـن قسمـت زنـدگـی اونجـاسـت ،

کـه آدم بـه خـودش میگـه :

چـی فکـر میکـردیـم و چـی شـد . . .

بار اول با معذرت خواهی
بار دوم با گریه
بار سوم با ریختن غرورت نگهش داری !
ولی بار چهارم...
دیگه نه میشه و نه باید کاری بکنی!...
چون حتی اگه بمونه باز موقتیه !
یعنی کسی که دلش با تو نباشه و بخواد بره...میره!
بفهــــــــــم ! پس فقط برو کنار و بهش بگو : خـــــــداحــافظ .
بیشترش دیگه نمیارزه باور کن
کسی که رفت دیگه رفته پس بدون لیاقت نداشته ک عشقت رو ندیده ، بدون اونقد کوچیک بوده که توانایی درک عشقت رو نداشت پس همون بهتر که بره و بهتر كه رفته

دیشب در خواب ناگهان خدا در گوش من گفت:

تو را چه به عشق. . .

گفتم چرا؟

گفت تو خوابی و عشقت در آغوش دیگریست . . .

لبخندی زدم و گفتم :

خدایا این مخلوق توست . . .

شاید تو خوابی که خبر از رسم دنیایت نداری . . .

دلتنگم!برای کسی که مدتهاست بی آنکه باشد

هر لحظه زندگی اش کرده ام!هنر عاشقی من این بود بی او با او بودم

بی پنجره ای غریبه ای در وهمی

عشق است اگر از آن نداری سهمی

فهمیدن عشق عاشقی می خواهد

یک بزرگ می شوی و می فهمی

 ترسم که تو هم یار وفادار نباشی

عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی

من از غم تو هر روز دوصد بار بمیرم

تو از دل من هیچ خبردار نباشی

 جا براے من گنجشک زیاد است ولے ...

به درختان خیابان تو عادت دارم؛

عادتم داده خیال تو که یادم باشد،

یاد من هم نکنے باز به یادت باشم!

 یک شب از دفتر عمرم صفحاتی خواندم .
چون به نام تو رسیدم لحظاتی ماندم!
همه دفتر عمرم ورقی بیش نبود
""همه ی آن ورق حسرت دیدار تو بود""

 بسترم

صدف خالي يك تنهايي است.

و تو چون مرواريد

گردن آويز كسان دگري...

 آن عشق كه ديده گريه آموخت ازو
دل در غم او نشست و جان سوخت ازو
امروز نگاه كن كه جان و دل من
جز يادي و حسرتي چه اندوخت ازو

 به روي زندگي دو خط زرد مي كشم

و چشم عاشق تو را كه گريه كرد مي كشم

تو رفتي و بدون تو كسي نگفت با خودش

كه من بدون چشم تو چقدر درد مي كشم

 عشق قانون سرش نمیشه...

بی پرواست...

در منطق عشق...

دو منهای یک مساوی با صفر است...

 باید دانست
جاده های زندگی را خدا هموار می کند
کار ما فقط برداشتن سنگ ریزه هاست ...
پس اینقدر آه و ناله چرا ؟!

 خفه ام میکند این بغض...

اشکهایم ادای تو را در می آوردند....

نمی آیند ...نمی آیند......

اگر یه نفرو دوس داری فقط بهش بگو به اندازه ی تمام بی وفایی های دنیا دوستت دارم اگه اینو گفتی طرف باورش میشه دوسش داری چون بی وفایی های دنیا تمومی نداره!!!!!!

 چگونه بفرستم "باورم" را برای تو

تا باور کنی

"از یاد بردنت" کار من نیست..

مهربانی را از درخت شکوفه زده آموختم، چون وقتی به او لگد زدم او بجای تلافی کردن برسرم شکوفه ریخت.
زندگیت سرشار از شکوفه...

 میدانی؟
همه را امتحان کرده ام...
قرص خواب و مسکن...روانشناس
خنده های زورکی....
هندزفری در گوش و گریه کردن...
سیگار و مشروب...
دوستان جدید...
دل من این حرفهـا حالیش نمی شود...
آغوشت را می خواهــــم.....

 همـــه میتــونــن اسمــت رو صــدا کنن
امـــا …
کـم هستـن کسـایـی کـه وقتی اسمـت رو میـگن لـذت میبـری
و بــا تمـــام وجــود
در جـوابشــون دوسـت داری بـگـی : جـانــم…

در نهان ، به آنهايي دل مي بنديم كه دوستمان ندارند ، و در آشكارا ، از آناني كه دوستمان دارند غافليم...!!! شايد اين دليل تنهايي ما باشد ..

 بوسه هايت انار را مي تركاند ، نفس هايت سيب را مي رساند ، آغوشت ابر را مي باراند پائيز تريني تو !!؟

عزيزم ، نازنينم ، دوست من ، مهربانم تنها دو روز تو دنیا هست که نمیشه کاری کرد ....یکی دیروز یکی فردا پس اين رو بدون و درك كن كه سرنوشت رو هم میشه همين امروز عوض کرد...!!!

 عشق مثل عبادت كردن مي مونه ، ميدوني چرا ؟؟ چون بعد از اينكه نيت كردي ديگه نبايد به اطرافت نگاه كني..!!؟

 دلم تنگ است اين شبها ، يقين دارم كه ميداني

صداي غربت من را از احساسم تو ميخواني

شدم از درد تنهايي گلي پژمرده و غمگين

بيا اي ابر پائيزي كه دردم را تو مي داني

مي ترسم از آن لحظه اي كه بعد از اين همه فاصله ها و دوري ، درست آن وقت كه بازي تمام شد.. - و لحظه خواستني ديدار فرا رسيد -  در كمال ناباوري دست هايت را پنهان كني  ..!! تا مبادا بفهمم كه از قبل همه چيزت ، همه داشته هايت را باخته اي ..و ديگر هيچ چيز و بهانه اي براي ماندن نمانده باشد ..

چه تجارت ناشيانه اي بودآن همه نازي كه من از تو خريدم....

بوسه های مجازی

هوس های سرد

آغوش های خیالی

احساسات از جنس دکمه های کیبورد

نسل من نسلی است

که احساساتش را پشت همین کابل ها قربانی میکند... فائزه اشتباه من هم این بود که باید به خودم می فهموندم مجازی 

هستی البته خودت خواستی مجازی باشی

گــاهی وقــتـا اونــقـد خــستـه مــیـشـی

که حــوصلـه تـوضـیـح دادنـم نـداری

مـیـذاری هـر جـور دوس دارن بـرداشــت کـنـن

کــلا دیـگـه مـهـم نـیــس بـرات

مـیـگـی بـذار هــر چـی مـیـخـان بـگـن بـه درک

سر خاک من

اونی که بیشتر اذیتم کرد بیشتر گریه میکنه

اونی که نخواست ما رو بالاخره میاد دیدن جسدم

اونی که حتی نیومد تولدم زیر تابوتمو گرفته

اونی که سلام نمیکرد میاد برای خدافظی

عجب روزیه اون روز

حیف که اون موقع خودم نیستم

همه چیز می تواند از یک اتفاقِ ساده آغاز شود
از یک 
خانوم شما اول بفرمایید 
آقا ببخشید ساعت چند است ؟
از یک نگاه و یک سلام 
همه چیز می تواند یک ساده ی پیچیده شود
یک بی قراریِ مدام 
ساده اگر آغاز شد
ساده باش
ساده بمان
ساده ها همیشه ماندنی ترند
عاشق ترند
ساده ها عاشق که می شوند
دیگر حتی
نمی پرسند از رهگذری ساعت را 
تلفن را برمی دارند؛ شماره ی تو را می گیرند
و به بهانه ی ساعت
تو را از راهِ دور می بوسند
و بلند می گویند
دوستت دارم 
همه چیز گاهی ساده باشد بهتر است 
یک چای و کیک
یک بلیتِ اتوبوس
یک مهمانیِ دو نفره
سادگی
از همه چیز
ماندنی تر است
زیبا تر است