مانده بودي اگر نازنينم ؟

تقديم به عزيزاني كه تنهايم گذاشتند

اگر مانده بودي ، تو را تا به عرش خدا مي رساندم

اگر مانده بودي تو را تا دل قصه ها مي كشاندم

اگر با تو بودم به شب هاي غربت كه تنها نبودم

اگر مانده بودي ز تو مينوشتم ، تو را مي سرودم

مانده بودي اگر نازنينم

زندگي رنگ و بوي دگر داشت

اين شب سرد و غمگين غربت

با وجود تو رنگ سحر داشت

با تو اين مرغك پر شكسته

مانده بودي اگر بال و پر داشت

با تو بيمي نبودش ز طوفان 

مانده بودي اگر همسفر داشت

مرگ دل  آرزويت اگر بود

مانده بودي اگر مي شنيدي

با تو دريا پر از ديدني بود

شب ستاره گلي چيدني بود

خاك تن شسته در موج باران

در كنار تو بوسيدني بود

بعد تو خشم دريا و ساحل

بعد تو پاي من مانده در گل

مانده بودي اگر موج دريا

تا ابد هم پر از ديدني بود

با تو و عشق تو زنده بودم

بعد تو من خودم هم نبودم

بهترين شعر هستي رو با تو

مانده بودي اگر مي سرودم

مانده بودي اگر نازنينم

زندگي رنگ و بوي دگر داشت

اين شب سرد و غمگين غربت

با وجود تو رنگ سحر داشت

خیلی ساده دل می بندیم            خیلی ساده عاشق میشویم

خیلی ساده و معصومانه اشک می ریزیم

شاید همین سادگی ها باعث میشه که

خیلی ساده از هم جدا بشیم و دل بکنیم ... افسوس كه قدر بودن هايمان را نمي دانيم.و تنها تولد ها و عيدهايمان بهانه اي براي به آغوش كشيدن و بوسيدن ها و ياد كردن هايمان است بدون آنكه بدانيم زمان را سريعتر از هميشه براي با هم بودن و محبت و قدر دانستن يكديگر از دست ميدهيم بدون آنكه بدانيم شايد هرگز اين فرصت ها تكرار نشوند !!!؟