او آياقدان دوشه نی، ايستير آياقدان سالان اولسون.
او تالانميش لاری ايستير گونو- گوندن تالان اولسون.
او آتيلميشلاری ايستير هاميدان چوخ آتان اولسون.
او ساتيلميشلاری ايستير قول ائدرکن ساتان اولسون.
نئيله مک قورقو بوجوردور .
فلکين نظمی ازلدن اولوب اضدادينه باغلی.
قاراسيز آغلار اولانماز،
دره سيز داغلار اولانماز.
اولو سوز ساغلار اولانماز.
گره ک هر بير گوزه له بير دانا چيرکين ده يارانسين،
بيری انسين يئره گوکدن، بيری عرشه اوجالانسين.
بيری چالسين ال آياق غم دنيزينده،
بيری ساحيلده سئوينج ايله دايانسين.
بيری ذلت پالازين باشه چکيب ياتسادا آنجاق،
بيری نين بختی اويانسين .
بيری قويلانسادا نعمت لره يئرسيز،
بيری ده قانه بويانسين.
آی آدامسيز سوری آدلی، ساچلاريندان دارا باغلی!
نئيله مک ايش بئله گلميش. چور گلنده گوله گلميش.
فلکين ايری کمانينده اولان اوخ آتيلاندا دوزه دگميش،
ديلسيزين باغرينی ده لميش.
ايری قالميش، دوزو اگميش.
اونو خوشلار بو فلک،
ائل ساراسين سئللر آپارسين،
بولبول حسرت چکه رک گول ثمرين يئللر آپارسين.
قيسی چوللرده قويوب
ليلی نی محمللر آپارسين،
خسرووی شيرين ايلن ال اله وئرسين، کئفه دولسون،
سوری لار سولسادا سولسون،
بيری باش يولسادا يولسون،
سيقسا بير اولدوز اگر اولماسا اولدوزلار ايچينده،
بو سماء ظولمته باتماز.
داش آتان،کول باشی قويموش،
داشينی اوزگه يه آتماز.
سن يئتيش سون هدفه،
اوندا فلک مقصده چاتماز،
داها افسانه ياراتماز.
سوری،ای باشی بلالی،زامانين قانلی غزالی.
سوری بير قوش دی خزان آيری ساليبدير يوواسيندان،
ال اوزوبدور آتاسيندان،
جوجه دير حيف اولا سود گورمه ييب اصلا آناسيندان.
او زليخا کيمی يوسف ايي ين آلمير لباسيندان.
بونا قانع دی تنفس ائله يير يار هاواسيندان.
درد وئرن درده ساليب آمما خبر يوخ داواسيندان
آغلاييب سيتقاياراق بهره آپارمير دوعاسيندان.
او بير آئينه دی رسسام چکيب اوستونه زنگار،
اوندا يوخ قدرت گفتار،
اوزو چيرکين، ديلی بيمار،
گنج وقتينده دل آزار،
گوره سن کيم دی خطاکار،
گوره سن کيم دی خطاکار!

سوری بير گوزلری باغلی، اوزو داغلی سوزوداغلی،
اولوب هاردان هارا باغلی!
بوشلاييب دوغما ديارين، اوموب البته ياريندان.
ال اوزوب هر نه واريندان.
قورخماييب،شهريميزين قيشدا آمانسيز بورانيندان، نه قاريندان
گزير آواره تاپا، يانديريجی دردينه چاره، تاپابيلمير.
چوخ سئوير عشقی باشيندان آتا، آمما آتا بيلمير.
اووا باخ آووچی دالينجا قاچير، آمما چاتا بيلمير.
ايش دونوب، ليلی توشوب چوللره مجنون سوراغيندا.
شيرين الده تئشه، داغ پارچالايير فرهاد اوتورموش اوتاغيندا.
تشنه لب قو نئچه گور جان وئری دريا قيراغيندا.
گوزده حسرت يئرينی خوشله ييب ابهام دوداغيندا.
وارليغين سون اثری آز قالير ايتسين ياناغيندا.
سانکی بير کوزدی بورونموش کوله وارليق اوجاغيندا.
کوزه رير پيلته کيمين، ياغ توکه نيب دير چراغيندا.
بوی آتير رنج باغيندا. قوجالير گنج چاغيندا،
بير آدامسيز، سوری آدلی، الی باغلی، ديلی باغلی!
سوری جان !
اومما فلکدن ، فلکين يوخدو وفاسی،
نه قدر يوخدو وفاسی، او قدر چوخدو جفاسی،
کوهنه رقاصه کيمين، هر کسه بير جوردی اداسی،

فلکين قانلی اليندن بير آتيلميش يئره اندی،

بير فلاکت آنانين جان شيره سيندن سودون امدی،

بوللو نيسگيل شله سين چيگنينه آلدی .

تای توشوندان دالی قالدی،

ساری گول مثلی سارالدی.

گونو تک باغری قارالدی.

خان چوبانسيز سئله تاپشيرسين اوزون،

يوردوموزا بير سارا گلدی.

بير وفاسيز يار اليندن يارا گلمز سانا گلدی.

بير يازيق قيز ، جان اليندن جانا گلمز جانا گلدی.

کئچه جکده “الموت” دامنه سيندن بورايا درمانا گلدی.

بيرآدامسيز “سوری” آدلی، الی باغلی، ديلی باغلی!

“سوری” کيم دير؟
سوری بير گول دی جهنمده بيتيبدير .
سوری بير دامجی دی، گوزدن آخاراق اوزده ايتيبدير.
سوری يول- يولچوسودور، ايری ده يوخ ،دوزده ايتيبدير.
سوری، بير مرثيه دير اوخشاياراق سوزده ايتيبدير.
او کونول لرده کی ايتميش دی ازلدن، اودو گوزدن ده ايتيبدير.

روزها در خیابانها پرسه می زند و گدایی می کند و شبها در خرابه ای که روبروی منزل ایوب است می خوابد آن هم درسرمای سخت اردبیل. هر روز دلدار خود را از راه دور و در گوشه و کنار می بیند و به همین بسنده می کند. چندین سال از این داستان می گذرد و هم اکنون عاشق و معشوق هر دو پیرند و فرسوده، اما آتش سوزان عشق هنوز در قلب سوري زبانه می کشد و خاموش نشده است. سوری دیگر هرگز به دنبال عشق ديگري نگشت به عشق نخستین خود وفادار ماند و یک عمر با شرافت زندگی کرد. به راستی که سوري واژه عشق را به معنای واقعی اش تفسیر کرد اما نه با ادبیات و قلم یا که با شعار، بلکه با دل پاکش آری به راستی که سوري با وف و پاكدل تندیس خوشتراش و خوشنما و نماددلربا و جاودانه ی دلباختگان راستین دراین دوره وزمانه است… او به تنفس در هواي يار هم دلخوش است این داستانی است که حقیقت دارد…
سوری هنوز هم زنده است و در شهر اردبیل زندگی می کند…در ادامه مي توانيد  شعري كه سوري به زبان تركي سروده را بخوانيد

سوري با هزاران امید و آرزو زنگ خانه ای را بصدا در آورد…” (ببخشید اینجا خونه ی آقای ایوب… است ؟”) یک خانمی جوان که بچه ی دوسه ساله ای در بغل داشت در را باز کرد و به سوری گفت: من، همسر ایوب هستم! بفرمایید!… و از همه درد اور تراینکه ایوب هم به وی روی خوش نشان نداد و از گفتگو با وی خود داری کرد. گویی دنیا به دور سر سوري بیچاره چرخید. دختر آواره فهمید که جوان عاشق دیروز ، امروز ازدواج کرده! زن دارد، بچه دارد و زندگی ،هم چنین ایوب بعنوان آموزگار در اداره ی فرهنگ استخدام شده زندگی خوبی دارد اما ازدواج کرده ودیگر کار از کار گذشته است. سوري واقعیت را می بیند، شوک عجیبی بر پیکرش وارد می شود اما دیگر چاره چیست؟ سوري چه می کند؟ آخر عشق او ماورای عشقی است که در ذهن بگنجد! عشقاو زمینی نیست به راستی چه کند؟ او نمی تواند دل بکند و از دیاری برود که بوي عشق او را می دهد و از طرفی رو برگشتن به خانه پدری را ندارد! او تصمیم به ماندن می گیرد.

سوری بیچاره بناچار بعد از پنج سال چشم به راه ماندن در اوج نا امیدی در پي عشق گمشده اش به راه می افتد و بار سفر می بندد… در یکی از روزهای بسیار سرد زمستانی و دور از چشم خانواده در لابه لای عده ای مسافر که عازم شهر بودند پنهان شد، خود را به جاده ی اصلی تهران تبریز رساند و به اتوبوسی که عازم اردبیل بود سوار شد.
از الموت تا اردبیل ،به دنبال نیمه ی گمشده!
سوري به دنبال که می آید؟ از او چه می داند؟ به چه نشانی دنبال او می آید؟ آری فقط می داند که عشق او به دیار اردبیل رفته کوله بارش را می بندد و راهی دیار او می شود، به شهر معشوق می رسد. او که نشانی ندارد چند روز وجب به وجب این شهر را به دنبالش می گردد سرانجام پیدایش می کند اما ای کاش پیدا نمی کرد!

در روزگاری نه چندان دور یک جوان  اردبیلی بنام ایوب… که بعنوان سرباز معلم دریکی از روستاهای منطقه ی الموت استان قزوین مشغول بخدمت سربازی می بود در یک روز بهاری در دامنه ی کوهپایه ای پر از آلاله ها و گلهای وحشی با یکی از دختران زيبا و دلرباي روستايی محل خدمت آشنا شده و ارتباط دوستي و عاطفي برقرار می کنند، نام این دختر “سوري” است. سوري دختر صاف و گل سرسبد روستا او را میبیند و عاشقش می شود، دل مي بازد و داستان عشق و عاشقي اين دو از همینجا شروع و رفته رفته به اوج خودش می رسد. دیری نگذشت که دوره ی خدمت سربازی پسر جوان به پایان آمد و سرباز جوان کوله بارش را می بندد، بی خبر و بی سر و صدا روستا را ترک کرده و به دیارش اردبیل بازمیگردد. پس از آن چند ماه تنها از راه دور و از راه نامه نگاري ارتباط ادامه می یابد تا اینکه بعد از مدتی به  نامه هاي عاشقانه سوري پاسخی نمی رسد در این میان سوري چه میکند؟ سوری چشم به راه بازگشت معشوق  خود می ماند و چند سالی در خانه می نشیند، اماهیچ خبری نیست! از هر مسافری خبر میگیرد. اما کم کم هر امیدی به ناامیدی پایان می یابد… تا اینکه

نازنينم اين پيام را به دل آزاري كه  بي رحمانه ما را از اولين يلدايمان محروم كرد و حتي فرصت وداعمان نداد برسان .. كه دل شكستن تاواني بس سنگين دارد و از اين بيداد شكوه به درگاه خدايي مي بريم كه شكستن هيچ دلي در كارش نيست اما با دل شكنان همان كند كه لايقش هستند و دل عزيزترينشان را آرام نخواهد گذارد

ما دیگر از آن خانه و کاشانه گذشتیم

آسوده ز دامیم که از دانه گذشتیم

سیرش همه ارزانی کوته نظران باد

ما سیر شدیم از سر آن خانه گذشتیم

مائیم که با همت خود جمله جهان را

افسانه گرفتیم و ز افسانه گذشتیم

روز طرب و نوبت آبادی ما بود

روزی که از آن خانه بيگانه گذشتیم

نظمی به دل خلق جهان داغ نهادیم

هر چند از آن شهر غریبانه گذشتیم .

دلنوشته هاي دريايي - عاشق دريا فردين

به کسي عشق بورز که لايق عشق باشه نه کسي که تشنه اون ، چون روزي سيراب ميشه

درها بی تقصیرند
دست های ما آن ها را
می بندند.

عشق" از "دوستی" پرسید :تفاوت من و تو در چیست؟ "دوستی" گفت: من افراد را به سلامی آشنا می کنم ولی تو با نگاهی...... و من آنان را با دروغی جدا می کنم ولی تو با مرگ!!!

کاش میشد اشک رو تهدید کرد , مدت لبخند رو تمدید کرد...کاش میشد که میان لحظه ها , لحظه دیدار رو نزدیک کرد...!

زندگي انسان دو قسمت است :
قسمت اول در انتظار قسمت دوم و قسمت دوم در حسرت قسمت اول

آدما مثل يه كتاب مي مونن كه تا وقتي تموم نشن براي ديگران جذابن پس سعي كن خودتو جلوي ديگران تند تند ورق نزني تا زود تموم بشي براي اينكه وقتي تموم بشي مطمئن باش مي رن سر يه كتاب ديگه

در دنيا فقط يك قلب براي تو مي تپه اونم قلب خودته

خداوند به انسان دو دست، دو پا، دو چشم و دو گوش داده ولي يك قلب داده، تا انسان بگرده و دوميشو پيدا كنه!

اي يار ديرين و اي آشناي امروز

قبول كه ما ، دو خط موازي

هيچگاه به همديگر نمي رسيم

شايد  هم نمي گذارند بهم برسيم

فقط.....فقط

كمي فاصله را كمتر كن

مي خواهم بهتر ببينمت

از تو كه ميگويم ، دروغ هايم را باور ميكنم

از تو كه ميگويم ، به كفرم ايمان مي آورم

از تو كه مي گويم ، خيانت ميكنم به خودم

اما.......

باز از تو مي گويم

لياقت مي خواهد واژه " ما " شدن

لياقت مي خواهد " شريك " شدن

تو خوش باش به همين " با هم بودن " هاي  امروزت

من خوشم به خلوت تنهائي ام

تو بخند به امروز....

من مي خندم به فرداهايت

اي رهگذر كه از كنار اين كلبه ما مي گذري ، قبلا همديگر را نديده ايم من زمانی شعر میگفتم برای غربت باران ، ولی حالا خودم تنهاترم… تنهاتر از باران..

يك نفر قلب تو را بي سحر و جادو مي برد

بي گمان من مي شوم بازنده   و او مي برد

اشك مي ريزم و مي دانم كه چشمان مرا

عاقبت اين گريه هاي بي حد از سو مي برد

آنقدر تلخم كه هر كس يك نظر ميبيندم

ماجرا را راحت تر از رفتار من بو مي برد

من در اين فكرم جهان را مي شود آخر تغيير داد

عاقبت اما مرا تقدير  از رو ميبرد

نامم را پاك كردي يادم را چه مي كني ؟

يادم را پاك كني عشقم را چه مي كني ؟

اصلا همه را پاك كن

هر آنچه از من داري

از من كه چيزي كم نمي شود...

فقط بگو با وجدانت چه مي كني ؟

شايد...؟

نكند آنرا هم پاك كرده اي...؟

نه ..

شدني نيست...؟

نمي تواني آنچه را نداشتي پاك كني....!!!؟

همچو همای از عطش عشق بسوزم و از آتش دوزخ نهراسم

سرماي تنهائي هايم را به گرماي هوس هاي  سيري ناپذرت ترجيح مي دهم ....!!!؟

گیرم که یلدا هم بیاید

شبی هم به درازا بکشد

برفی هم ببارد

سفره ای هم چیده شود

اناری باشد و دیوان حافظ هم

چه یلدایی چه برفی چه فالی

بی تو اینجا همه شب یلداست

و همه شب سرد است

عزيز هم دردم اين روزها مي گذرند  و در گذرند ، اما من از آنها نمي گذرم ..

شاید اگر جای تو بودم ؛ کمی، فقط کمی برای مرگ تدریجی نیلوفرهای خاطره اشک می ریختم ، شاید اگر جای تو بودم ؛ طاقت دیدن چشم های خیره و خسته ات را نداشتم، شاید اگر جای تو بودم؛ بلور بغضم را با تلنگری آسان می شکستم تا بدانی، تا بدانی که چقدر دوستت دارم... .

حواسم را هر جا پرت میکنم اما باز هم کنار تو می افتد

روزی صد بار با هم خداحافظی کردیم اما افسوس معنای خداحافظی را زمانی فهمیدم که تو را به خدا سپردم!

من آمده ام! اینجا ، کنار دلواپسی های شبانه ات،‌ کنار شعله ور شدن شمع وجودت ،اما نمی دانم چرا دلم آرام نمی گیرد...

این نیز بگذرد …
اما بعضی چیزها هست که هر چقدر هم بگذرد ، “نمی گذرد” و داغشان تا ابد بر دل آدم میماند !

به پایان رسیده ام اما نقطه نمی گذارم …
یک ویرگول میگذارم ،
این هم امیدیست ، شاید که برگردی …

اين كه من مي كشم، درد بی "او" بودن نيست تاوان با "او" بودن است... هرچند تقصير او نيست!! بنده اي بيش نبود ،، من خدايش كردم... !!!؟

كاش....، شبي ، روزي جائي بر لبان تو تكرار مي شد....نامم؟

روز تولد انسانها در هیچ تقویمی یافت نمیشود ، چرا که فقط

در قلب کسانی است که به آنها عشق میورزیم . . .

ترکت میکنم ، تا هر سه راحت شویم …
من ، تو و رقیبم
من از قید تو ، او از قید من و تو از قید خیانت …

آدم ات مي شدم

آدم ات  ميماندم

اگر با ديدن  هر سيبي وسوسه نمي شدي!!!؟

اين جاهاي خالي كه نبودنت را

به رخم مي كشند

چه مي دانند...؟

فرهاد گريانت شده ام

و چه شبها

كه خواب شيرينت را نمي بينم...؟

چنديست كه بيمار وفايت شده ام

دربستر غم چشم به راهت شده ام

اين را تو بدان ، اگر كه مردم روزي

مسئول توئي كه من فدايت شده ام