مثل همیشه عالی بود 

با سپاس از شما

 خدا تنها پادشاه بی نیازیست که ما 

را بی نهایت دوست دارد

و ما عجیب بی محلی میکنیم...!

میدانم بانو

وقتی دلت میگیرد

جلوی آینه می ایستی

کمی آرایش

کمی عطر

و...

کمی نیشخند میزنی به خودت!

به دلتنگی هایی که برایشان نقاب میدوزی...

لباس رنگی ات را میپوشی

موهایت را میبندی 

و چند دانه مروارید به بغض هایت می آویزی!

و در آخر

آنقدر زیبا می شوی

که هیچکس شک نمی کند که تو

" خسته ترین " زن دنیایی....!

پشت رل ساعت حدودا پنج ،یا پنج و نیم
داشتم یک عصر برمی گشتم از عبدالعظیم
ازهمان بن بست باران خورده پیچیدم به چپ
از کنارت رد شدم آرام ، گفتی : مستقیم !
زل زدی در آینه اما مرا نشناختی
این منم که روزگارم کرده با پیری، گریم
رادیو را باز کردم تا سکوتم نشکند
رادیو روشن شد و شد بیشتر وضعم، وخیم
بخت بد ،برنامه موضوعش تغزل بود وعشق
گفت مجری بعد " بسم الله الرحمن الرحیم " :
یک غزل می خوانم از یک شاعر خوب وجوان
خواند تا این بیت که من گفته بودم آن قدیم :
"سعی من در سربه زیری بی گمان بی فایده ست
تا تو بوی زلف ها را می فرستی با نسیم "
شیشه را پایین کشیدی رند بودی از نخست
زیر لب گفتی خوشم می آید از شعر فخیم
موج را تغییر دادم این میان گفتی به طنز :
" با تشکر از شما راننده ی خوب و فهیم "
گفتم آخر شعر تلخی بود ، با یک پوزخند
گفتی اصلا شعر می فهمید !؟ گفتم : بگذریم ... 
کاظم بهمنی ... 

ممکن است که " صـــداقــت " باعث نشود تا شما بتوانید تعداد خیلی زیادی دوست پیدا کنید
اما مطمئنآ باعث میشود که دوستان " شایسته ای " پیدا کنید.

  هزاران سال با فطرت نشستم 

به او پیوستم و از خود گسستم 

ولیکن سر گذشتم این دو حرفست 

تراشیدم ، پرستیدم ، شکستم

 برای کشتن یک زن

نیازی نیست

فریاد بزنی , ترکش کنی , رویاهایش را بدزدی

یا به او خیانت کنی

برای کشتن یک زن کافیست

وقتی برای تو پیرهن گل گلی اش را می پوشد

فراموش کنی بگویی :

" چه زیبا شده ای بانو "

آنگاه تکه ای از زیبایی زن می افتد

و کمی از قلبش می ریزد

و اگر فقط چندبار دیگر

به همین راحتی از نگاه تو بیفتد

تمام او می شکند

و یک روز صبح زنی را میبینی

که روحش به مقصد تنهایی

خانه ی تو را ترک کرده

اما خودش مشغول چیدن میز صبحانه توست

و تو محکومی

با جسد متحرک یک زن صبحانه بخوری...

روزی میــرسد … بـــی هیــــچ خَبـــَـــری … بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم … دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب … رآه خــــوآهم افتـــــآد … مَـــن کـــه غَریبـــــم … چـــه فَــــرقی دآرد کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم … همــه جــــآی جهــــآن تنهـــــآیی بــــآ مَـــن است…

حال من خوب است ... اما با تو بهتر می شوم ،

آخ .. تا می بینمت یک جور دیگر می شوم ،

با تو حس شعر در من بیشتر گل می کند  ،

یاسم و باران که می بارد معطر می شوم 

در لباس آبی از من بیشتر دل می بری 

آسمان وقتی که می پوشی کبوتر می شوم 

آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پای تو 

می توانم مایه ی ــ گه گاه ــ دلگرمی شوم 

میل میل ِ توست اما بی تو باور کن که من 

در هجوم بادهای سخت ، پرپر می شوم

بهارا ، بهارا

كنون دستانت را به من بسپار،

كه با سنگيني هر بند ،

تنم را از كوير مرده دنيا ،

از آغوش دل فريبي ها ،

از اين زندان خون خوار ها ،

رها سازم

زندگی خاطره ایست، که از شوق نگاه های عمیق میگذرد …. زندگی فاصله ایست  ،که از جاده بی برگ و زمان میگذرد

زندگی شاید ,

خاطره ای از فاصله هاست…

گاه خاموش و بلند

گاه زیبا و روان

گاه انبوه و گران .

زندگی شوق رهایی همین لحظه ای بی درد و غم و فاصله و خاطره هاست.

 هیچ لیوانی در زندگی خالی نیست،
حتی نیمه پر هم نیستند؛
وقتی چشمها جور دیگر می بینند.
وقتی دوست همه جا حضور دارد،
وقتی لطفش همه جا را پر کرده
آری … چشمها را باید شست…
بیایید لیوانها را به کناری بگذاریم ، وقتی دریای رحمتش را کرانه نیست…
دوست بزرگوارم عاشق دریا روزت قشنگ…

ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯽ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﻧﺪ؛

ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﯼ ﺣﯿﺎﺕ؛

ﺑﺨﺎﺭ ﮔﺮﻡ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺍﺳﺖ !

ﮐﺴﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﭘﺮﺳﺪ : ﺁﻫﺎﯼ ﻓﻼﻧﯽ !

ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻟﺖ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ !

ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ؟

ﭼﺮﺍﻏﺶ ﻧﻮﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﻫﻨﻮﺯ؟

نگارا ، نگارا

بماند که یادی از یاران نمی کنی                                               

كليد بهشت مان تكه سنگي است ...

چيدن درد

نردبان نمي خواهد

فقط

چند پله از من بالا بيا!

بهار عزيز ..لطافت روح بزرگت رو ميشه از واژه واژه نوشته هات و ثانيه ثانيه هاي حضورت حس كرد ... زياد هم سخت نيست كه آدم باور كنه در پشت اين حضور بزرگ .. حتما روح و وجود بزرگ تري رو ميشه حس كرد  ..گاهي از تو .... نميشه گفت ....تورو در پشت اين ديوار مجازي !!! حتي نميشه ديد !!! ...يا شنيد !!!...ولي ميشه..در اين سكوت مجاز..از تو و به خاطر حضور تو هر چه زيباتر نوشت ....پس صادقانه مي نويسمت ..واژه به واژه ..سطر به سطر تا بخوني و بدوني كه همين حالا ... خيلي ها ...مي تونن مثل من همين حس قشنگ رو داشته باشن ...پس بزار تا تورو حس كنم ..و دائم و زيباتر ...بنويسم ...

 وصیت کرده ام بعد از مرگم،همراه من

دو فنجان چای هم دفن کنند

شاید صحبتهایمان با خدا به درازا کشید

به هرحال دلخوریها کم نیست از بندگانش

همانهایی که بی اجازه وارد شدند

خودخواهانه رفتار کردند

بی مقدمه شکستند

 » تو « 

رفتی ...

اما ...

بدان چیزی عوض نشد ...!!

پای » ما « ...

تا ...

ابد گیر است ..

» من و تو « ...

شریک جرم ...

یک مشت خاطره ایم ...!!!

برای اینکه بهار را ببینیم باید ابتدا زمستان را از سر گذرانده باشیم (رومر گودن )