منم نمیدونم. اما چند بار مجبور شدم بگم. وقتی مامانم فوت کردند

وقتی همسرم رهامون کرد وووو مجبورم کردند بگم........خداحافظ

Dear friend

Mr. Shamloo ..many thanks for your being here.

 sending  best wishes to my dear lovely friend  Masoomeh

A fact that it's shadow has fallen on  today's human life is this truth :You only live twice: Once when you're born And once when you look death in the face. Still owning good friends is a great pleasure , as far as , I know mine are among the best ,  about your comment I could refer to  an old saying : Nothing, Everything, Anything, Something : If you have nothing, then you have everything, because you have the freedom to do anything, without the fear of losing something.

thanks again for your presence in my blog

yours friendly

Hi , again to one of my dearest friends..Mrs Kavir..after your valuable comment I need to mention one point to be focused .., “Simplicity, patience, compassion.
These three are your greatest treasures.
Simple in actions and thoughts, you return to the source of being.
Patient with both friends and enemies,
you accord with the way things are.
Compassionate toward yourself,
you reconcile all beings in the world.”

Once again special thanks for your presence

yours Fardin

تردید امونم نمی ده...
و من هنوز منتظر آغوشی هستم مثل تو ..كه من رو از همه ی آشفتگی ها و تنهایی هایم رها كنه...!!
و من هنوز فکر می کنم به چاله عمیق گوشه ی لبات...!!
...و می خندم...
....
به تو که نه شاعر بودی.نه مصمم..!!
به تو که نه می دونستی.نه می گذاشتی من بدونم .. !!

چهل تمام شد و سپيده زد تا فردايي را بياورد كه ديگه نمايش كذب عاميانه ي مان را تماميت بخشد...
منطق لجنزاري ست كه در آن دست و پا مي زنيم چرا كه ناچاريم...چرا كه گريزي نداريم!
چرا كه زهر مي خورانيم به وجودمان تا بشود در قلمروي دوپايان بمانيم...
سوگ مفهوم ناباوري ست و مرگ عدالت بي رحمانه ای كه تكه اي از زندگي را هم يادمان نمي اندازد...
تقلاي زنده ماندن چه ساده مي كٌشدمان !
زوال چه بخلي دارد در اشارت به نبودْ بودنمان!
"ميل" چه خواست فريبكارانه ايست كه "هوس" واژه ي بدنامِ بي سر و پايي باشد...
"و سياه"چه رنگ بي دفاعي شده تا "عزا" حقه ي التيام بخشي شود...

چیزی گم ست در درونمان... که صیقل نمی دهد...
چرک می کنیم هر روز ...چون یاد می گیریم که"یادمان داده اند !"